Bufor ciepła w domu: cena, opinie, montaż

Planując budowę domu jednorodzinnego lub modernizację miejsca, w którym już mieszkamy, często myślimy o sposobach na oszczędzenie na rachunkach. Jednym z tych rozwiązań jest bufor ciepła. To nie tylko proste, ale przede wszystkim wysoce efektywne rozwiązanie, które zwiększa komfort ogrzewania pomieszczeń w naszym domu. Bufor ciepła w domu jednorodzinnym sprawia, że korzystanie z ogrzewania centralnego jest znacznie mniej kosztowne. Choć w Europie jest to powszechne, w Polsce nie jest często stosowane. Dlatego warto odpowiedzieć na pytania, czym właściwie jest bufor ciepła w systemie grzewczym i jak on działa. Czy naprawdę ma to korzyści? Jak wygląda montaż i czy jest to proces skomplikowany? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziesz poniżej.

Co to jest bufor ciepła? Jego budowa i zasada działania

Bufory ciepła to świetne rozwiązanie dla właścicieli domów jednorodzinnych, ponieważ ogrzewają pomieszczenia w sposób efektywny. Zmagazynowane ciepło w instalacji może być wykorzystane wtedy, kiedy jest na nie zapotrzebowanie, co prowadzi do oszczędności i wydajności. Jakie są zasady działania buforów ciepła i jakie są ich zalety?

Bufor ciepła to nic innego jak dobrze zabezpieczony zbiornik na wodę, który jest zasilany z kotła. Wygląda jak zasobnik ciepłej wody, często nazywany bojlerem. Zaletą bufora ciepła jest nie tylko prostota, ale również trwałość i odporność na korozję. Podstawowy bufor ma cztery przyłącza, które służą do podłączenia źródła ciepła i odbierania go. Gdy woda w zbiorniku zostaje nagrzana, cała instalacja grzewcza może korzystać z tej energii przez kilka godzin po wyłączeniu kotła, aż do wystudzenia bufora ciepła.

Bufor, zaprojektowany właściwie, może być zasilany z różnych źródeł ciepła. Skomplikowanie instalacji grzewczej z buforem zależy nie tylko od rodzaju, ale także ilości źródeł ciepła, sposobu ich zasilania i liczby odbiorników.

Kluczową zasadą działania bufora jest warstwowy układ wody. Co to oznacza? Zimna woda jest cięższa od ciepłej. Gdy zimna i gorąca warstwa wody się stykają, gorąca woda nie ogrzewa wody zimnej. To wpływa na wydajność bufora ciepła. Jeśli chcemy wykorzystać ciepłą wodę, nie musimy ogrzewać całego zbiornika, ponieważ woda o wyższej temperaturze znajduje się na górze zbiornika.

By ciepło z bufora mogło zostać efektywnie wykorzystane, instalacja musi osiągać temperaturę, która jest wymagana przez odbiornik ciepła. Ta temperatura różni się w zależności od tego, czy odbiornikiem są grzejniki, czy na przykład ogrzewanie podłogowe. Dlatego instalacje często zawierają trójdrożny zawór mieszający, który umożliwia dopasowanie temperatury do konkretnej instalacji grzewczej. Pompa w instalacji grzewczej jest konieczna, aby obieg ciepła był prawidłowy.

Bufor ciepła w domostwie może pełnić wiele różnych ról, takich jak:

• bojler do wody użytkowej (CWU),
• zbiornik na ciepło słoneczne,
• magazynowanie energii cieplnej, której źródłem jest instalacja elektryczna,
• hydrauliczne sprzęgło cieplne,
• wymiennik cieplny.

Do głównych zalet, jakie przypisują się buforom ciepła, należą:

• czytelność i wydajność spalania paliwa,
• redukcja liczby rozpałek,
• regulacja temperatury w różnych częściach domu,
• możliwość wykorzystania zgromadzonego ciepła o dowolnej porze,
• obniżenie wydatków na ogrzewanie,
• redukcja emisji związków szkodliwych,
• minimalizacja osadzania się sadzy w systemach kominowych.

Bufor ciepła ma swoje zalety i wady. Wśród nich warto zwrócić uwagę na potrzebę wydzielonej kotłowni. Zbiornik jest spory, co wymaga odpowiedniego miejsca. Niektórzy mogą także zrażać się ceną zbiornika, sięgającą kilku tysięcy złotych. Mimo początkowych wydatków, zyski z tej inwestycji są zauważalne już po kilku latach.

Bufor ciepła z grzałką elektryczną

Aby skorzystać z tej opcji, konieczne jest podpisanie umowy o taryfę dwustrefową, oznaczoną jako G12, z podziałem na:

• strefę nocną (22:00-6:00, 13:00-15:00), z tańszą ceną prądu,
• strefę dzienną, z wyższą ceną prądu.

Godziny i ceny różnią się w zależności od dostawcy, a niektórzy operatorzy oferują taryfę G12w, zapewniając tańszy prąd także w weekendy.

Zasady działania bufora ciepła z grzałką elektryczną są proste. Grzałki umieszczone w buforze włączają się automatycznie o określonych godzinach i grzeją tak długo, jak to możliwe. Wymagana jest instalacja trójfazowa oraz grzałki o mocy około 10 kW. Pozwala to na szybkie ogrzewanie zbiornika, maksymalizując efektywność ładowania, gdy prąd jest najtańszy.

Jeśli zamierzamy przygotować nasze mieszkanie do efektywnego ogrzewania za pomocą bufora ciepła podczas korzystania z tańszej energii elektrycznej, niezbędne okażą się następujące elementy:

• złącza elektryczne,
• bufor ciepła,
• elementy grzewcze o łącznej mocy w okolicach 10 kW,
• opcjonalnie system ogrzewania podłogowego.

Bufor ciepła wspomagany grzałką elektryczną doskonale spełnia swoją rolę w budynkach, które charakteryzują się odpowiednią izolacją, a ogrzewanie opiera się wyłącznie na rozwiązaniu podłogowym. Dzięki niższej temperaturze wody potrzebnej do ogrzewania podłogowego w porównaniu z tradycyjnym systemem grzewczym, bufor może działać dłużej i osiągnąć wyższą temperaturę, pozwalając wykorzystać zgromadzoną energię przez dłuższy czas. Warto również rozważyć możliwość połączenia bufora z kolektorami słonecznymi, które mogą dodatkowo wspierać system ogrzewania i zredukować zużycie energii elektrycznej. Wykorzystanie energii słonecznej do podgrzania wody nawet do 40 stopni Celsjusza jest realne w naszych warunkach pogodowych przez większość roku, także w czasie zimy.

Bez wątpienia atutem takiego rozwiązania jest jego prostota i efektywność w instalacji. W przeciwieństwie do pomp ciepła, przewody elektryczne i grzałki są prawie wolne od awarii. Nie jest to także duży wydatek, ponieważ wymaga jedynie zasilania trójfazowego dla grzałek, które i tak są standardem w nowo budowanych domach jednorodzinnych. Dodatkowym plusem jest to, że nie trzeba budować specjalnej kotłowni czy komina. System jest w pełni samodzielny i nie emituje żadnych zanieczyszczeń. Nie jest to także rozwiązanie kosztowne, gdyż na większości obszarów możemy znaleźć korzystną ofertę od różnych operatorów. To także doskonała alternatywa dla gazu ziemnego, który nie wszędzie jest dostępny.

Niemniej jednak, jak w przypadku każdego rozwiązania, bufor ciepła z grzałką elektryczną ma swoje minusy. Konieczność dostosowania stylu życia do stref taniej energii elektrycznej może być wyzwaniem dla niektórych rodzin. Innym problemem może być sytuacja, gdy w naszym regionie zdarzają się przerwy w dostawie prądu.

Jak wybrać odpowiedni bufor dla pompy ciepła?

Wybierając bufor cieplny do pompy ciepła, jako magazyn energii może służyć na przykład podłogówka z wylewką. To rozwiązanie posiada znaczną pojemność cieplną nawet przy małym wzroście temperatury. Jeśli jednak ogrzewanie podłogowe nie wchodzi w grę, na przykład z powodu już zbudowanego domu, gdzie nie planujemy remontu, warto rozważyć grzejniki niskotemperaturowe czy klimakonwektory. Charakteryzują się one mniejszą pojemnością cieplną, dlatego niezbędny będzie również magazyn energii cieplnej w postaci zbiornika buforowego.

Użycie takiego bufora umożliwia nam przedłużenie cykli pracy pompy ciepła, akumulując nadwyżki energii i przekazując ją proporcjonalnie do potrzeb w późniejszym czasie. Bufor cieplny daje też możliwość integracji różnych źródeł ciepła w jednym systemie, takich jak kolektory słoneczne, kominki z płaszczem wodnym, czy kotły szczytowe. Oto kilka rodzajów zbiorników buforowych:

Podstawowy bufor ciepła

Przypominające sprzęgło hydrauliczne o dużej pojemności, pozwalają na wydłużenie pracy pompy ciepła i zintegrowanie różnych źródeł ciepła dzięki warstwowym układom króćców. Prosta konstrukcja i atrakcyjna cena są ich głównymi atutami, jednak brak wymienników ciepła uniemożliwia im pełnienie funkcji podgrzewacza wody użytkowej.

Typ „zbiornik buforowy w zbiorniku”

To rozwinięcie prostych zbiorników buforowych, dzięki zintegrowaniu górnej części z podgrzewaczem wody użytkowej. Istnieje możliwość wyposażenia ich w wbudowane wymienniki ciepła, jak wężownice, umożliwiając zasilanie także przez kolektory słoneczne czy kominki z płaszczami wodnymi. Prostota wykonania oraz kompaktowa budowa to ich kluczowe zalety, umożliwiające oszczędność miejsca w kotłowni.

Z wbudowanymi wężownicami

Ten typ zbiornika pozwala zminimalizować ryzyko przerw w pracy pompy ciepła, gdy woda jest już ciepła. Wężownica jako efektywny wymiennik ciepła podgrzewa wodę użytkową przepływowo, a jej rozmieszczenie w zbiorniku umożliwia wstępne ogrzewanie wody przed zasilaniem instalacji podłogowej. Prosta budowa i brak ryzyka osadu czy bakterii termofilnych to niewątpliwe zalety. Ograniczona moc wężownicy stanowi jednak wadę, restrykcyjnie wpływając na regulację temperatury i przepływu wody. Mimo to, w domkach jednorodzinnych taka opcja może się doskonale sprawdzić.

Struktura Warstw Wodnych

Jest to złożony system, wynikający z integracji zbiornika buforowego zawierającego liczną ilość króćców z przepływowym ogrzewaczem wody, który został wyposażony w wymiennik cieplny płytowy. Gdy ogrzewacz dysponuje odpowiednio rozległą powierzchnią lub jest w nim wykorzystana kaskada, możliwe jest osiągnięcie wyjątkowo dużego przepływu wody. Jest to zatem wydajne rozwiązanie, zwłaszcza w kontekście budynków wielomieszkaniowych. Co więcej, łączy ono dwie różne funkcje: umożliwia gromadzenie dużej ilości energii oraz zapewnia pewność w zakresie przepływowego ogrzewania wody użytkowej. Dzięki temu, że przechowywana energia znajduje się w górnej części zbiornika, a nie bezpośrednio w wodzie użytkowej, ryzyko związanego z namnażaniem się termofilnych bakterii jest znacząco zredukowane.

Kwestią nie mniej istotną jest określenie, jaką objętość zbiornika buforowego wybrać, aby zaspokoić potrzeby naszej rodziny. Musimy uwzględnić nie tylko komfort dostępu do ciepłej wody, ale także zoptymalizować długość cykli pracy pompy ciepła, co zapewni pełne zadowolenie. Aby osiągnąć zamierzony efekt, powinniśmy wybrać zbiornik o pojemności minimum 50 l górnej warstwy podgrzewacza na osobę, a także upewnić się, że dolna warstwa nie będzie mniejsza niż 10-20 litrów na 1 kW mocy pompy ciepła, w celu redukcji liczby cykli pracy sprężarki.

Wartość niższą wybierzemy w przypadku ogrzewania podłogowego, a wyższą, jeśli zastosowaliśmy grzejniki. Jeśli mamy zamiar podłączyć inne źródła ciepła, musimy również uwzględnić specyficzne wymagania technologii. Dla kolektorów słonecznych rekomendowana jest pojemność od 80 do 100 l na 1 m2 kolektora, natomiast dla kominka z płaszczem wodnym od 20 do 50 l na 1 kW. Niższe wartości są odpowiednie, gdy kominek lub kocioł są wyposażone w automatyczną regulację wydajności.

Ważne jest, aby w każdej sytuacji zabezpieczyć magazyn energii przed stratami. Z tego względu warto wybierać modele, które cechują się jak najmniejszym strumieniem strat ciepła. Można to sprawdzić nie tylko na etykiecie energetycznej, ale także na karcie produktu. Kluczowe jest również odpowiednie zaizolowanie termiczne rur łączących zbiornik buforowy z instalacją.

Złożoność systemu buforowania ciepła w układzie ogrzewania – jego elementy i struktura

Bufor ciepła nie jest zawsze konstruowany w taki sam sposób. Kompleksowość systemu oraz struktura układu grzewczego, w którym zostanie zastosowany, zależą nie tylko od ilości, ale także od typu źródeł energii cieplnej, które mają służyć do jego zasilania.

Zasilanie bufora ciepła za pomocą kotła na stałe paliwo może odbywać się na kilka sposobów, a zwykle realizowane jest przez:

Metodę grawitacyjną

W tym przypadku do naładowania bufora dostępnych jest kilka technik. W zależności od wyboru mogą być one mniej lub bardziej złożone. Istnieje również opcja wykorzystania ogrzewania grawitacyjnego. Warunkiem zastosowania tej technologii jest umiejscowienie wlotu bufora wyżej niż wylot z kotła. Tak prosty układ ma jednak pewne wady, takie jak:

• chłodny powrót – woda wracająca do kotła może mieć bardzo niską temperaturę, która utrzymuje się długo po rozpaleniu. Jest inaczej, gdy zastosowana jest ochrona powrotu, ponieważ kocioł odpowiedzialny za ogrzewanie bufora ciepła nie ma przestojów, pracując z dużą mocą. Skutkuje to znacznym zmniejszeniem ryzyka kondensacji szkodliwych składników spalin na wymienniku.
• etapowe podgrzewanie – zjawisko grawitacji sprawia, że cała podgrzana woda w kotle zostaje wykorzystana. Bufor nie może więc natychmiast osiągnąć wyższej temperatury, ponieważ najpierw musi przepłynąć przez cały kocioł. Proces ten następuje stopniowo, kilkakrotnie, z każdym obiegiem podnosząc temperaturę o kilka stopni. Szybkość, z jaką woda osiąga odpowiednią temperaturę, zależy całkowicie od obecnej mocy kotła.

System z pompą

Układ, w którym używa się pompy, charakteryzuje się większą złożonością. To rozwiązanie nie posiada jednak wad, które występują przy zastosowaniu metody grawitacyjnej. Ważnym warunkiem prawidłowego działania jest odpowiedni montaż. Należy zadbać, aby układ ładowania bufora posiadał nie tylko pompę, ale również zawór termostatyczny odpowiedzialny za ochronę powrotu. Kocioł wyróżnia się krótkim obiegiem, którego temperatura jest regulowana za pomocą trójdrożnego zaworu termostatycznego na powrocie kotła. System ten sprawia, że woda jest kierowana z powrotem do kotła tak długo, aż osiągnie ustaloną temperaturę. Po jej osiągnięciu może zasilić bufor. Rozwiązanie to eliminuje problem chłodnego powrotu i zwiększa temperaturę związaną z ładowaniem bufora ciepła.

System Laddomat

Laddomat to więcej niż sama pompa – to również zawory przerywające oraz termostatyczna regulacja przepływu. Jego konstrukcja umożliwia minimalny przepływ grawitacyjny w przypadku przerwania zasilania. Funkcjonowanie systemu jest dość proste, ale zaawansowane, łącząc najważniejsze podzespoły w jednej strukturze. Woda z krótkiego obiegu trafia do bufora ciepła tylko wtedy, gdy osiągnie żądaną temperaturę. Regulacja temperatury jest możliwa dzięki termostatycznym wkładkom o określonym progu otwarcia. Jednak nie jest to rozwiązanie bez wad. Niekiedy wysoka cena za wkładki termostatyczne, sięgająca nawet tysiąca złotych, może być znaczącym ograniczeniem. Ponadto, brak pełnej kontroli nad przepływem wody przez kocioł jest również wadą systemu.

Jak zbudowane jest wnętrze bufora?

• Kocioł – odpowiedzialny za dostarczenie ciepłej wody użytkowej. Dlatego zasilanie jest umiejscowione na górze, a powrót na dole, umożliwiając tym samym ogrzanie całej objętości, którą posiada bufor.
• Elementy solarne – wężownica łącząca z kolektorami powinna znajdować się jak najniżej, ponieważ są one bardziej efektywne, gdy ogrzewają zimną wodę.
• Pompy ciepła – zaleca się, aby zasilanie z pompy ciepła było umieszczone nie wyżej niż na połowie wysokości bufora, ponieważ temperatura wody z pompy ciepła wynosi zwykle od 35 do 60 stopni Celsjusza. To sprawia, że woda z pompy ciepła może poruszać się zarówno w górę, jak i w dół.
• Grzejników lub ogrzewania podłogowego – zasilanie do tego odbiornika ciepła powinno znajdować się w najwyższej części zbiornika, natomiast jego powrót powinien być umiejscowiony nieco powyżej lejka solarnego.
• Wężownica CWU – bezpośrednio odpowiedzialna za przepływowe grzanie wody użytkowej.

Wszystkie przyłącza związane z zasilaniem i powrotem kończą się wewnątrz bufora kątem prostym, który jest ustawiony tak, aby umożliwić wodzie ruch wirowy. To pomaga w odpowiednim uwarstwieniu wody wewnątrz bufora ciepła. Kierunek ruchu wody powinien być odwrotny do ruchu wskazówek zegara.

Wężownica

Wężownica jest potrzebna tylko wtedy, gdy trzeba rozdzielić dwa systemy, na przykład w przypadku grzania CWU lub wykorzystania kolektorów słonecznych. Jest to częsty i praktyczny element w nowoczesnych systemach grzewczych.

Opinie, czyli czy warto wybrać bufor ciepła?

Bufor ciepła, choć nie jest szeroko rozpowszechnionym wyborem w Polsce, zdobywa bardzo pozytywne opinie osób, które z niego korzystają. Wyjątkowe atuty, które doceniają użytkownicy, to na przykład prosta konstrukcja oraz istotna niezawodność w działaniu. Korzystanie z bufora ciepła w domu jednorodzinnym przynosi także liczne korzyści. Przykładem może być fakt, że tradycyjne ogrzewanie kotłem na paliwo stałe zwykle działa przez krótki czas. Bufor ciepła natomiast może wydłużyć czas dostarczania ciepła do grzejników, a także do energooszczędnego ogrzewania podłogowego, które długo utrzymuje temperaturę w pomieszczeniach. Instalacja bufora ciepła z płaszczem wodnym może skutecznie wspomóc ogrzewanie naszego domu.

Warto zwrócić uwagę, że bufor umożliwia także długotrwałe podgrzewanie wody użytkowej (CWU). Podłączenie zasobnika ciepła do pieca sprawi, że CWU będzie podgrzewane aż do wypalenia się paliwa. Dzięki buforowi, ten czas jest znacznie wydłużony, aż do momentu, w którym w buforze znajduje się substancja grzewcza. Istotnym jest również możliwość elektrycznego podgrzewania wody za pomocą bufora ciepła z wbudowaną grzałką elektryczną.

Pozytywne opinie osób, które zdecydowały się na wykorzystanie buforów ciepła w swoich domach, wiążą się także z bezpieczeństwem systemów grzewczych. Bufor ciepła w takim przypadku pełni także funkcję zabezpieczającą przed nadmiernym nagrzaniem substancji grzewczych. Zagotowanie kotła może bowiem prowadzić do poważnych awarii w całym systemie. Bufor ciepła jest zatem również elementem ochrony, który pozwala nam unikać negatywnych konsekwencji niewystarczającego odbioru energii elektrycznej.

Bufor ciepła 1000l – ile czasu naprawdę wystarczy?

Zastanawianie się nad rozmiarem bufora ciepła dla domu jednorodzinnego jest kluczowe w procesie projektowania systemu ogrzewania. Dla domu o powierzchni około 150 m2, rekomendowany rozmiar to od 1000 do 2000 litrów. Wybór ostatecznej pojemności powinien zależeć od indywidualnych potrzeb ogrzewania. Idealnie, bufor powinien być na tyle duży, aby ładowanie w okresie zimowym było konieczne tylko raz na dobę.

Określenie rzeczywistego zapotrzebowania na ciepło domu jest kluczowe. Zrozumienie, jakie są faktyczne wymagania cieplne rodziny, pozwala na wybór bufora, który będzie w stanie spełnić te wymagania.

W celu ustalenia potrzeb cieplnych rodziny, można obliczyć maksymalne dobowe zużycie ciepła, mnożąc kW przez 24 h. Odpowie to na pytanie, jaką pojemność powinien mieć bufor ciepłej wody, tak aby ogrzewanie było potrzebne tylko raz na dobę. Przykładowo, jeśli rodzina zużywa 5 kW dziennie, potrzebny będzie bufor o 120 kWh.

Zakładając właściwości cieplne wody, 1000 l podgrzanej o 60 stopni Celsjusza, może przechować około 65 kWh energii. Dlatego, aby pomieścić około 120 kWh, które są potrzebne dla rodziny, najlepszym wyborem będzie bufor o pojemności prawie 2000 l.

Ilość ciepła, którą można magazynować i wydobywać z bufora 1000 l, zależy od maksymalnej i minimalnej użytecznej temperatury wody potrzebnej do ogrzania domu. Optymalna temperatura zależy od rodzaju instalacji grzewczej w domu, na przykład ogrzewanie podłogowe wymaga wody o temperaturze 30 stopni Celsjusza, podczas gdy grzejniki mogą wymagać 40 stopni Celsjusza, a w okresie mrozów nawet 50 stopni Celsjusza.

Jeśli bufor ma także ogrzewać ciepłą wodę użytkową (CWU), może on się szybciej rozładowywać. Możliwe są wtedy dwie opcje: częstsze ładowanie bufora lub zwiększenie jego pojemności. Zwykle CWU ogrzewa się maksymalnie do 55 stopni Celsjusza, więc zagrzanie 100 l CWU pochłonie około 4,5 kWh energii, która zostaje zgromadzona w 70 litrach wody w buforze, chociaż na straty potrzebować będziemy co najmniej 100 l pojemności bufora ciepła.

Jeśli obliczenia wskażą, że odpowiedni bufor jest zbyt duży dla danego domu, możliwe jest zamontowanie mniejszego modelu. Może to być wybór, gdy brakuje miejsca w kotłowni, lub po prostu większa pojemność jest zbyt kosztowna. Mniejszy bufor nadal spełni swoją rolę, ale nie będzie tak wydajny jak większy odpowiednik, a czas między kolejnymi rozpaleniami może się skrócić.

Możliwości oszczędzania energii poprzez wykorzystanie bufora ciepła

Przy zastosowaniu bufora ciepła w naszym domu, kocioł zasypowy może funkcjonować sprawniej i czystej, nie wymagając od nas zbyt wiele wysiłku w zakresie obsługi. Staje się on funkcjonalnie podobny do kotła podajnikowego, z tą różnicą, że umożliwia nam użycie dowolnego rodzaju paliwa, które finansowo najbardziej nam odpowiada. Cały proces spalania jest nie tylko wydajny, ale także czysty, dzięki pełnej mocy pracy kotła.

Wykorzystanie bufora ciepła to nie tylko sposób na oszczędność energii, ale także znaczne oszczędności czasu. Im większy zbiornik buforowy zastosujemy, tym rzadziej musimy go kontrolować. W zimie konieczność ta występuje co kilka dni, a latem nawet rzadziej. Dzięki buforowi ciepła mamy możliwość utrzymania równomiernej temperatury w całym domu. Jest to więc nie tylko wsparcie dla naszego kotła, ale również magazyn energii, który możemy wykorzystać według własnych potrzeb i preferencji.

Bufor ciepła może pełnić wiele funkcji, takich jak bojler do ciepłej wody użytkowej, zbiornik dla kolektorów słonecznych, czy przechowalnia energii cieplnej zgromadzonej w tańszej taryfie.

Zgromadzenie ciepła w jednym miejscu eliminuje potrzebę posiadania różnych zbiorników na różne cele. Oszczędza to miejsce, które mogłoby być zmarnowane na ich instalację. Dobrze zaizolowany bufor ciepła pozwala na mniejsze straty energii, co przekłada się na realne zredukowanie kosztów.

Warto podkreślić, że bufor ciepła jest rozwiązaniem długotrwałym i nie wymaga szybkiej inwestycji w najbliższym czasie. Wykonany solidnie i trwałością, jest odporny na korozję, co oznacza, że nie musimy się obawiać jego szybkiej wymiany. Nie ma wątpliwości, że korzyści płynące z zastosowania buforów ciepła pozwalają na zwrot kosztów inwestycji w krótkim czasie, nawet w ciągu kilku lat.

Bufor ciepła z zasobnikiem CWU – cena

Nie wystarczy tylko wiedzieć, jak prawidłowo podłączyć bufor ciepła. Aby zapewnić jak najwyższą wydajność w systemie grzewczym naszego domu, kluczowe jest również staranne dobranie bufora ciepła.

W kraju, największym zainteresowaniem cieszą się bufory ciepła o pojemności nie przekraczającej 1000 litrów. Jeśli system grzewczy w domu nie posiada paneli słonecznych ani zasobnika CWU, nie ma potrzeby instalowania dodatkowej wężownicy. W tej sytuacji średni koszt zakupu takiego bufora wynosi od 1500 zł do 3000 zł.

Bufor ciepła współpracujący z zasobnikiem CWU czy innymi urządzeniami grzewczymi musi posiadać odpowiednio dobrane wężownice. W takich sytuacjach cena rośnie i oscyluje między 3000 zł a 4500 zł. Ostateczna cena zakupu bufora ciepła zależy głównie od producenta zbiornika i wybranych przez nas opcji przy zakupie.

Jak podłączyć bufor ciepła?

Bufory ciepła mogą działać w różnych konfiguracjach systemu grzewczego, umożliwiając elastyczne połączenie różnych źródeł ciepła. Standardowy montaż bufora ciepła obejmuje elementy takie jak bufor, piec, zasobnik ciepła oraz grzejniki.

Bufor ciepła działa na zasadzie grawitacji. W związku z tym wlot, którym wpada nagrzany płyn grzewczy do wnętrza bufora, powinien być usytuowany wyżej od wylotu. Ta zasada jest kluczowa, ponieważ zapewnia prawidłowy przepływ czynnika grzewczego przez bufor.

Płyn najpierw przepływa przez zasobnik służący do podgrzewania CWU, a następnie trafia do grzejników, gdzie ogrzewa pomieszczenia. Po wystudzeniu, przepływa przez dolną część bufora ciepła, skąd kierowany jest z powrotem do pieca. Jeśli kocioł ulegnie wystudzeniu, płyn jest ponownie przeprowadzany przez bufor, gdzie zostaje nagrzany przez ciepłą wodę znajdującą się w nim. Proces ten trwa, dopóki nie wystudzi się ciecz wewnątrz bufora ciepła.

Podłączenie bufora w najprostszy z możliwych układów wygląda tak, jak zostało to przedstawione. Schemat może się różnić w zależności od rodzaju instalacji grzewczej i może być uzupełniony o klapowy zawór zwrotny. To rozwiązanie, choć proste, jest skutecznym zabezpieczeniem, zapobiegającym grawitacyjnemu przepływowi w nieplanowanym kierunku.

Nie ma jednoznacznego sposobu na podłączenie bufora ciepła, ponieważ schemat instalacji grzewczej z buforem ciepła powinien być indywidualnie dopasowany do warunków i oczekiwanych wyników. Chociaż schematy podłączenia są różne i dostosowane do użytkownika, kocioł musi mieć zapewnioną ochronę powrotu.